Прышчэпка
Прышчэ́пка (вакцына́цыя) — увядзеньне вакцыны дзеля выпрацоўкі імунітэту супраць заразнай хваробы. Найбольш пашырана праводзіцца супраць 8 хваробаў: адзёр, дыфтэрыя, кохлік, краснуха, поліямэліт, слупняк, сухоты і сьвінка. Пры пагрозе пошасьці ладзіцца для папярэджаньня распаўсюду такіх хваробаў, як балотная ліхаманка, бруцэлёз, гепатыт В, грып, сыбірская язва, тулярэмія, халера, чума і шаленства. Выпрацаваны імунітэт цягнецца ад месяцаў да гадоў. Для падаўжэньня імунітэту праводзіцца паўторна. Супрацьпаказаньні: алергія, захворваньне крыві, імунадэфіцыт, інфэкцыя, пашкоджаньне нырак, печані і сэрца, рак[1]. У выніку ўстанаўленьня ўсеагульнага правядзеньня прышчэпак інфэкцыі перасталі быць асноўнай прычынай дзіцячай сьмяротнасьці. Паводле Сусьветнай арганізацыі здароўя, за 2011 год у Эўропе 32 тыс. дзяцей памерлі ад хваробаў, што папярэджваюцца з дапамогай прышчэпкі[2].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Аляксей Красільнікаў. Вакцынапрафіляктыка // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1996. — Т. 2. — С. 467. — 511 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0068-4
- ^ Сьвятлана Барысенка. Прышчэпка ад гепатыту В — небясьпечная? // Зьвязда : газэта. — 24 студзеня 2012. — № 14 (27129). — С. 7. — ISSN 1990-763x.