Раган
| Раган лац. Ragan / Rahan | |
| Ragan | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ракан |
| Вытворныя формы | Рэйн |
| Зьвязаныя імёны | Рэйнальд, Рэнігер, Рэйнар, Раймунд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Раган» | |
Раган (Ракан), Роган — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Раган (Raganus) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -раг- (-рэг-) / раган- (імёны ліцьвінаў Рагла, Рагін, Рагвалод; германскія імёны Ragilo, Ragenus, Ragvald) паходзіць ад гоцкага raginon 'гаспадарыць, судзіць, выракоўваць', ragin 'вырак'[2]
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Regnołt (Regnoldus, Regnaldus, Reginaldus)[3]
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Rakony trzi człowieki (1422 год[4] паводле выпісу 1618 году)[5]; его милости Анны Рокгановичовны законницы и старшой монастыра паненъ законныхъ рекгулы светого Базылего при церкви светого Духа у Вильн (23 студзеня 1671 году)[6]; Stanisław Ragon… Rogon (6 студзеня 1700 году)[7]; Raganiszki (1744 год)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1905 годзе існаваў фальварак Раганішкі ў Лынтупскай воласьці[9].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Раганічы.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1221.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 493.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 506.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 391.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 9. — Вильна, 1878. С. 40—41.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 275.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 293.